نويسنده: دکتر احمد (رجبعلي) زماني

5. تفقد و دل جويي از اوليا به هنگام مرگ

از ديگر عنايات منجي عالم بشريّت نسبت به انسان ها، فريادرسي و تفقد به هنگام مرگ و خروج روح از بدن است؛ لحظات حساس و به ياد ماندني که هر کس از آن حالت، وحشت و اضطراب دارد و بر خود مي لرزد؛ « همان طوري که در روايات آمده است از موسي بن عمران – علي نبينا و آله و عليه السلام – سؤال شد: يا أهون الانبياء موتاً کيف وجدتَ الموتَ؟! »؛ اي کسي که در ميان انبيا [عليهم صلوات الله] راحت ترين مرگ را در پيش داشتي [عزرائيل نارنج خوشبوئي را به موسي (عليه السلام) داد. وقتي او استشمام کرد با خروج هوا از تن، جان موسي (عليه السلام) به ملکوت اعلا رفت.] چگونه مرگ وحالات او را يافتي و بر تو چه گذشت؟ موسي (عليه السلام) پاسخ داد: کشاة تسلخ و هي حيّة؛ همانند گوسفند زنده اي بودم که در حال حيات، پوست او را از بدنش جدا مي کردند تا سپس قطعه قطعه شود. (1)
امام موسي بن جعفر (عليه السلام) بارها در مناجات هاي خويش مي گفت:
اللّهُمَّ إِنِّي أَسأَلُکَ الرّاحَةَ عِندَ المَوتِ وَ العَفوَ عِندَ الحِسَابِ؛ (2) بار خدايا! از تو آسايش و آرامش به هنگام مرگ را خواستارم و نيز گذشت و بزرگواري ات را به هنگام حساب رسي مي طلبم.
حال با توجه به اين مرحله ي وحشتناک از مراحل تکامل انسان و انتقال از جهان مادي به جهان آخرت، تکيه گاه و منجي و فريادرسي هم چون حجة بن الحسن (عجل الله تعالي فرجه الشريف) چه ارزش والايي دارد! او در اين لحظات حسّاس و وحشتناک بر بالين افراد مي آيد و تا آنان امام زمان خويش را نبينند از اين جهان به دار باقي منتقل نخواهند شد و مسير بعدي خويش را طي نخواهند کرد، زيرا او راه را نشان مي دهد. توسط او درب هاي رحمت الهي باز مي گردد و از نعمت دائمي برخوردار مي شود و لبخند موفقيت آميز بر لبان و چهره ي مؤمن آشکار مي شود و از جانب ديگر بدون وجود پربرکت او و با خشم او، عذاب هاي دردناک شامل جنايت کاران و اهل معصيت و دنيا پرستان خواهد شد و از آن جا به سوي جهنم و آتش سرازير مي گردند. پس آخرين امضا يعني امضاي خروج از اين جهان و ورود به بهشت برين و يا آتش دوزخ در دست اوست و او همانند جدش، امير مؤمنان (عليه السلام) قسيم الجنة و النار (تعيين کننده بهشتيان و دوزخيان) است.